Hoe het begon

Als moeder van 3 kleine kindjes, met een baan van 18 uur, een hond en een man die toen 50 uur in de week werkte maakte ik lijstjes om gestructureerd de week door te komen. Ik kon niets uitstellen want de dag erna had ik net zo weinig tijd als de dag ervoor dus alles moest worden gedaan. Ik schreef alleen op het lijstje wat ik niet moest vergeten.

Gaandeweg de jaren werden mijn lijstjes steeds langer. Toen de kinderen groter werden en ik meer tijd had schreef ik alles op. En als ik iets was vergeten op te schrijven, dan vulde ik het nog gauw aan en streepte het gelijk door als het af was.

Op mijn vrije dagen plande ik zoveel op mijn lijst dat ik alleen nog maar onrust voelde. Want de optie om iets niet te doen wat op mijn lijstje stond kwam niet eens in mij op. De lijstjes werden een bron van onrust en gaven mij een enorme druk om toch vooral maar bezig te blijven. Zoals de meeste mensen kon ik altijd nog wel iets verzinnen om erbij te zetten.

Omkeer

Een paar jaar geleden was ik het helemaal zat. Ik heb me voorgenomen geen lijstjes meer te maken. Het was geen hulpmiddel meer maar een valkuil die totaal geen toegevoegde waarde had.

Ik heb nu hele andere vrije dagen. Al neem ik me voor om op die dag bijvoorbeeld de tuin en de was te doen, ik schrijf niks op. Want als ik het vergeet is het óf niet belangrijk genoeg óf de wereld vergaat evengoed niet. En als ik geen zin heb om die dag de tuin te doen dan is dat ook geen probleem. En doe ik alles en heb zin om nog iets te doen dan verzin ik op dat moment wat ik wil of wat nodig is.

Destijds had ik zoveel aan mijn hoofd en was het natuurlijk niet handig als ik met 2 baby’tjes en een kindje van 2 er ’s avonds achter kwam dat de flesvoeding of de luiers op waren. Later werd het echter een “ik moet nog” lijst die me alle rust wegnam.

Nu

Veel dingen die we doen sluipen er door de jaren heen in. Het is goed om af en toe eens stil te staan bij de situatie waarin je zit en na te gaan of jouw leefstijl nog past bij deze situatie. Het zijn gewoontes geworden maar kunnen in sommige gevallen beter worden aangepast. Vroeger had ik bijvoorbeeld tijd om heel even snel een kop koffie te drinken. Nu kan ik zo lang blijven zitten als ik wil. Het is natuurlijk niet goed om de hele dag op de bank te blijven hangen met een kan koffie maar ik hoef ook niet als een dolle door het huis te rennen met 5 minuten pauze.

Midlife Crises?

Misschien is dat wel de midlife crises. Je moet je leefstijl aanpassen aan het tempo van jouw leven. Dus als je ouder wordt en meer tijd hebt kun je die volproppen met andere bezigheden of leren wat meer rust te nemen en meer tijd te besteden aan de dingen die je al deed. Dus een half uur koffie drinken in plaats van 10 minuten, wat langer lezen of wandelen, meer sporten, meer tijd voor sociale contacten en een uur over de badkamer doen in plaats van snel erdoor heen razen.

Is dat omdenken? Want “midlife crises” is zo’n negatief woord. Eigenlijk is het niet afbouwen van energie en leven maar meer genieten en tijd nemen om te doen waar je zin in hebt.

Conclusie

Weg met de lijstjes als het je meer druk geeft dan hulp. En even nagaan of je leefstijl nog wel past bij de fase van het leven waar je in zit. Want iedere fase heeft zijn leuke en minder leuke kanten.

Persoonlijk zit ik in de fase van meer tijd voor leuke dingen en minder moeten. Wel “midlife” maar geen “crisis”. Het is even wennen maar het bevalt me wel. Ik denk dat ik hier wel goed in wordt! Ik hou jullie op de hoogte.