Nog nooit heb ik zo hard gewerkt sinds ik gestopt ben met werken!

Per 1 juli ben ik gestopt bij de bank waar ik 28 uur per week werkte, zodat ik meer tijd heb voor de praktijk en alle andere dingen die ik graag doe. Ik zit vol plannen. Elke dag sporten en bewegen, elke dag iets in huis doen (dat nogal wat achterstallig onderhoud heeft) en elke dag in de praktijk werken. Het is alsof ik een bruisbal ben die in het water gegooid wil worden.

Grote schoonmaak

Ik ben nu bijna 3 weken verder….. en ik heb niets anders gedaan dan opruimen en uitzoeken. Mijn laatste dochter is ook op 1 juli vertrokken dus ineens had ik verschillende slaapkamers die de meeste tijd niet benut worden. Plannen werden omgegooid en kamers veranderd in logeerkamers en hobbykamer. Mijn sporten was elke dag honderd keer de trap op en af lopen, sjouwen en slepen en zakken vullen met spullen die we niet meer nodig hebben. Spierpijn, afvallen, zweten en ’s avonds helemaal doodmoe maar voldaan op de bank vallen.

De rommel is weg, dus ik kan het normale ritme gaan oppakken. Ik ging vanmorgen vol goede voornemens op mijn gymmatje staan. Ik heb mijn oefeningen gedaan maar het viel nogal tegen. Blijkbaar is mijn batterij redelijk leeg. Mijn hoofd nog niet. De rust is er ook nog niet.

En nu?

Als je vanaf je 18e hebt gewerkt, meer dan 20 jaar voor een gezin gezorgd hebt en dat niet meer hoeft  val je niet in een zwart gat. Tenminste ik niet. Maar je lichaam is het wel gewend om in een bepaald ritme door te gaan. En dat is wennen. Ik besef dat het opruimen ook een vorm van therapie is geweest. Een nieuw begin. We zijn nog maar met z’n tweetjes. En dat vind ik heel gezellig. Maar het is ook een nieuwe levensfase. Met veel tijd en rust. Daar moet je de tijd dan ook voor nemen om in een ander ritme te komen. Niets moet vandaag af, alles kan ook morgen. Het gevaar is dat je niets meer doet en alles laat liggen. Daar heb ik persoonlijk (nog) geen last van maar voor iedereen is het anders.

Tijd hebben, tijd nemen

Hoe fijn het ook is om meer tijd te hebben voor jezelf en alles wat je leuk vind om te doen, het is een verandering en een verandering is een proces. Ik betrap me erop dat ik soms sta te dralen en even niet weet wat ik zal doen. Waar heb ik zin in?

Het advies dat ik andere geef ga ik nu ook zelf opvolgen. Geef het de tijd. Van heel druk naar even heel weinig tot een nieuw ritme. De bruisbal blijft nog even op de badrand liggen. Het heeft al behoorlijk gebruist in huis maar nu laat ik het even rusten. En dan ga ik lekker aan de slag met blogs, cliënten, workshops en alles wat ik leuk vind. Er zullen dagen zijn dat ik het niet leuk vind, geen ritme vind of nergens zin in heb. Maar die gaan ook voorbij. Gelukkig heb ik vrienden en (ex)collega’s waar ik dan terecht kan voor een bakje koffie en een luisterend oor.

Ik ben van nature heel erg ongeduldig maar dit kan ik niet afdwingen. Rustig met de flow mee dan komt het allemaal goed en krijg ook ik mijn nieuwe ritme. Ik vertrouw erop en heb er zin in!